ฉันท- ๒, ฉันท์ ๒, ฉันทะ หมายถึง น. ความพอใจ, ความรักใคร่, ความชอบใจ, ความยินดี; ความร่วมความคิดความเห็นกัน เช่น ลงมติเป็นเอกฉันท์, ความไว้เนื้อเชื่อใจเช่น มอบฉันทะ. (ป.).
(กลอน) ก. ลําเอียงเพราะรักใคร่ชอบใจ เช่น พระแก่วันชันษากว่าข้านี้นึกว่าพี่น้องกันไม่ฉันทา. (อภัย).
น. ความลำเอียงเพราะความรักใคร่ชอบใจ เป็นอคติ ๑ ในอคติ ๔ ได้แก่ฉันทาคติ โทสาคติ ภยาคติ และโมหาคติ. (ป. ฉนฺท + อคติ).
[ฉันทานุมัด] น. ความเห็นชอบตามโดยความพอใจ, การได้รับมอบหมายด้วยความเต็มใจ. (ป. ฉนฺท + อนุมติ).
ดู ฉันท- ๒, ฉันท์ ๒, ฉันทะ.
ดู ฉันท- ๒, ฉันท์ ๒, ฉันทะ.
ดู ฉันท- ๒, ฉันท์ ๒, ฉันทะ.
[ฉันนะวุดติ] ว. เก้าสิบหก เช่น เป็นที่หมายฉันวุติโรค. (สิบสองเดือน).(ป. ฉนฺนวุติ).